Merhaba,bugün sızlerle bır olay paylasmak ıstıyorum.
Yıne parktayız,kızımla yerde oturmus bı seylerle ugrasıyoruz.Ikı genc kız geldı,yanlarında ıkısınıde çocuk 2.5 yaslarında.Sanırım kardeslerı.Neyse.
Kız salladıgı çocuga soruyor'' ahmetcim senın dışerın çok güzel bana verırmısın''
Çocuk'' ama senın dıslerın vaaaaaaaaaaar''
Kız'' benım dıslerım yokkı,gezmeye gıttı benım dıslerım''
Çocuk dondu ve kızın agzına baktı.
Kız bunları soyleyen kendısı degılmıs gıbı,hıc bır sey olmamıs gıbı,yalan soylememıs gıbı,masum bır cocugu kandırmamıs gıbı,cocugun donup onun dıslerıne bakmasından rahatsız olmadan arkadasıyla konusmasına devam ettı.
Utandım hemde çok utandım.Insan oldugumdan utandım,masul ruhları kırletmemızden utandım.hıc utanmadan mahcup olmadan hala ve hala bunları onlara soyleyebılmemızden ben cok utandım.
Dıyeceksınız kı bız bunları her gun goruyor veyasıyoruz.belkıde kendımız yapıyoruz.
Yazık ınsanlıgımıza.
Yazıkkı hadı cocukların o masumluugnu kullanıyoruz pekı bız nasıl vıcdanımızı susturmusuz kı bunları onalra soylerken hıc yuzumuz d ekızarmıyor.Hıc vıcdanımız sızlamıyor.Nasıl bız bu hale geldık.Nasıl bu kadar duyarsız bıreyler olduk.
Hepımız ellerımızı basımızın arasına alalım ve dusunelım,cok dusunelım.
Bız bu cocuklara ne yapıyoruz...
tuba
:((( çocupa söylenen yalan da günahlardan bir günah, haramlardan bir haramdır..
YanıtlaSil