Anneler adına bu satırları yazmak istedim….
Hep annelere neden bu kadar sabırsızlar,neden bu kadar
tahammülsüzler derken annelere ne çok haksızlık yaptığımızı farkettim…
Anneleri hiç anlamıyoruz-anlamayada çalışmıyoruz.
Anneler sabrı tükenmiş elektrik yüklü trafolar gibiler.Peki
ne olduda bu hale geldiler.
Allah bütün çocuklarına yetecek kadar sabrı ve tahammülü
anneye veririmiş.Peki bu annelik yeteneği nereye kayboldu,nerelere gittide geri
gelmiyor bir türlü….
Ben gördüğüm sebeplerden sadece bir kaçını size yazayım
istedim.
Annenin derdi bebekle başlamıyor ki,taa hamilelikte başlar
dertler ve sorular!!!
-Çocuğun cinsiyeti kız mı erkek mı?
Eğer kızsa
-Hııı olsun
canım kız çocuğu daha hayırlı diye teselli eder gibi söylemler başlar.
Anne bunu önemsemez gibi görünür ama bilinç altı kaydeder
ilerde kullanmak üzere.
Doğum olur,eğer bebek şöyle en az 3.5 kilo değilse ayyy ne
kadar zayıf söylemleri öncekilerin yerini almıştır bile…
Anne takmaz gibi gözükür ama için için üzülür de.
Sonra bebek sık sık emmek ister,kucaktan inmek istemez,yine
başlar bizim çok bilen kesim ayy bu çocuk doymuyor mu,kucağa alıştırmışsın sen
bunu,kokuna alıştırmışsın sen,sütün yetmiyor işte mama versene,biz kucağımıza bile
almadan büyüttük havaları…
Anne yine önemsemez ama içinde şüpheler kurt gibi kemirmeye
başlamıştır bile sütüm yetmiyor mu acaba soruları???(buna ne kadar dayanır
bilinmez,yenilip mama vermesi an meselesidir)
Sonra bebek az kilo aldıysa hah biz sana demedik mi vermedin
mama çocuğa bakamadın tavırları…
Geçer sonra bugünlerde,gelir çocuk 1 yaşına söylemler
değişmiştir artık.
Merak dönemi başlamıştır çocuğun tabii bununla beraber
kurcalamalar döküp saçmalarda beraberinde…
Yine başlar bizim çok bilmiş avareler sen buna çok
yüzveriyorsun,hiç kızmıyorsun böyle çocuk mu olurmuş???muş muş muş yaniiii
Yine biraz daha insaflı olanlarda çekmece nasıl bantlanırda
çocuğun ellemesi engellenir tarifi verirler yemek tarifi verir gibi.Offfff
Çocuk yatakta zıplar söylenirler,yerinde duramaz
söylenirler,tabağı taşırken düşürür söylenirler,üstüne yemek döker
söylenirler,kendini öptürmez söylenirler.
Her şeyi bilen bilge(!!) insanımız söylenecek bi şey
bulmakta üstüne yoktur onun.
Eğer çocuk birde yemek seçiyorsa aman yandık ki yandık
-Alıştırmamışki
annesi,
-Çocuk dediğin
çorba yer,
-Aaaa danone
vermiyormusun !!!
Anne buna nasıl dayansın yahu bu kadınında bir kalbi var
demez kimse nedense,1 susar 2 susar 3
susar birde bakarki o da söylenen bir anne olmuş çıkmış..
Çocuğunu yük görür olmuş.
Çocuk ağzıyla kuş tutsa yaranamaz artık anneye..
Bu milletin hiç işi gücü yokmu arkadaş söylenmekten başka,,,
Diyeceksiniz şimdi sizde bana Türkiyedeki işsizlik
rakamlarından haberin yok mu senin…
Var efendim var da,ahkam keseceğimize proje üretsek,bilim
çalışsak dünya devlerine girerdik zinhar..
Hep başkalarını eleştirirken birde kendimize
bakalım..Bunları bizde yapmıyormuyuz??
Emin olun bundan çok daha fazlasını yapıyor/yapılıyoruz..
Anneleri rahat bırakın….Lütfen…
Not:İzinsiz alıntı yapılamaz..
BAzen hoşuma gidiyor karışmaları. Çocuğum ağlayıp beni strese soktuğunda, yan masadaki teyzenin "ver kızım biraz ben oyalayayım" demesi, ya da otobüs yolculuğunda arka koltuktakilerin gördüğü bebeği alıp sevmesi çok hoş olabiliyor. Ama maalesef çok aşırıya kaçıyoruz. bir de benim iki kızım var. Uğraşta oğlanı bul demeleri çok saçma geliyor. :))
YanıtlaSil